Followers

Thursday, 27 November 2014

Cabaran

Dan bila mana idea mencurah-curah. Jari ini terus gatal untuk berlari di atas papan kekunci. Dan bila juga hati ini tercari-cari di mana tempat untuk bercerita. Jadi, diari maya ini aku buka. 

Assalamualaikum. Annyeohasayo. 
Jumpa lagi. Even last entry aku haritu, aku tulis, maybe lambat lagi akan ku update diari maya ini. Tapi, dikesempatan di mana wifi pun boleh ku connect, jadi ku update lagi diari ini.

Sebenarnya, aku tak tahu apa yang hati ini sedang resahkan. Tetapi, aku seringkali teringatkan hometown. *ouh,homesick rupanya T.T *mungkin juga

Tapi, ada sesuatu yang lagi meresahkan dari homesick tu. Mungkin hati ini terlalu sensitif. Mungkin. *ok.cukuplah merapu tu -_-

Jadi, hari ini aku nak cerita pasal aku. Ya. Pasal hidup aku. Boleh tak? *eh,yang aku tanya kenapa?blog aku,ikut suka aku la .____.

Sebelum aku masuk berdaftar sebagai seorang pelajar di UTM ni. Masa aku tengah sibuk uruskan urusan UTM ni. Aku banyak luangkan masa dengan abah. Ofkos la. Sebab abah la yang bawa aku ke mana-mana sahaja. Abah jadi driver aku sat. Hihihi.

Abah cakap kat aku ----> Abah cerita kat kawan-kawan abah. Hidup anak aku yang sulung ni sangat unik. Ya. Unik. Tak dak siapa pun boleh percaya dengan hidup dia. Dulu, UPSR dia dapat 3A2B. Menangis sampai bengkak mata-mata. PMR dia naik pulak. 6A3B. Dia nak tebus balik kegagalan dia masa UPSR dulu. Masa SPM dia jatuh pulak. Dapat 3A saja. Tapi, boleh masuk matrik. Dekat matrik dia pulun. Dia dapat pointer tinggi. Alhamdulillah. Lepas ni, nak sambung dekat UTM. Abah cerita benda ni kat kawan-kawan abah.

Ya. Ini kisah benar hidup aku. Memang abah pernah cerita kat aku pasal benda ni.

Aku. Bukanlah seperti mereka yang senantiasa berada dalam kecermerlangan. Aku punya waktu jatuh. Aku punya waktu kegelapan. Aku punya waktu aku sakit. Waktu aku rasa macam hidup ini dah tak guna bagi aku. Waktu aku rasa macam akulah orang paling bodoh atas dunia ni. Even, aku ni ramai  orang kenal. Tapi, bukan dengan kepintaran aku dalam pelajaran. Orang kenal kerana kepetahan aku berbicara. Tak dak la petah sangat. Mungkin yang lebih tepat kerana kelancangan aku berkata-kata.

Bila aku berada dalam waktu-waktu begitu. Ya. Aku tak punya sesiapa. Habis hilang semua kawan-kawan yang sanjung aku. Yang tinggal dan terus support aku adalah ummi dan abah. Aku sangat tahu ini. 

Haritu. Masa aku balik rumah sekejap untuk uruskan JPA. Aku cakap kat abah.
"Abah. Kakak bukan siapa-siapa. Kawan-kawan kakak dekat UTM semua pandai-pandai abah. Dapat banyak A time SPM, PMR, UPSR. Bila kakak cakap, aku cuma dapat 3A SPM. Aku second intake time matrik. Kawan-kawan kakak tak percaya. Kakak tunjuk bukti, depa diam." Pastu abah cakap "Ouh. Nak kata diri tu tak setanding orang lain la?" Pastu abah diam.

Ya. Aku tak setanding mereka. Mereka bijak. Mungkin sebab aku bukan berada di pentas yang sama, mereka ignore aku. Takpa. Aku dah biasa dengan benda-benda macam ni. Aku dah biasa bila kawan-kawan aku buat macam ni. Sebab, benda ni akan berlaku setiap kali aku dapat kawan baru. Even, kat sekolah rendah, sekolah menengah, matrik. Ya. Aku rasa itu setiap masa. Mungkin Allah nak bagi peringatan kat aku kot. Tak semua orang akan berada ketika kita susah. Ya. Betul tu. 

Tapi, aku hairan. Bila aku sudah berada jauh dari mata mereka. Tahu pulak mereka mencari aku. Tahu pulak mereka bertanya khabar aku. Lagaknya seperti tiada apa yang berlaku sebelum itu. Mungkin aku sahaja yang sensitif sangat. Simpan dalam hati.

Ouh ya. Kenapa aku tulis macam ni entry kali ni? Entah. Hati ini rasa sakit. Otak pun menghantar isyarat ke jari-jari untuk menaip. Aku rasa hati aku sudah sedikit tenang sekarang. Alhamdulillah. 

Next entry, in sha Allah. Aku takkan melalut lagi. In sha Allah, jika hati ini sudah kuat.



                                                                                                                                   -nhh95-



Friday, 21 November 2014

Surprises! :D

Yaa. Meet again. Sekarang ni, aku update blog kat rumah. Heh, aku balik minggu ni. Hahaha. Dasar budak cengeng. Tak boleh kalau tak balik rumah lama-lama. Eh, tak laa. Aku balik rumah sebab... *okey la. aku bagi surprise japgi. :)

In this entry, aku nak cerita pasal apa ek? Okay. Last week, aku ada Test Engineering Mathematics 1. Aku rasa macam nampak nur jugak nak dapat result elok dari 1st test hari tu. Alhamdulillah. :) Allah yang bagi semua tu kan. 

Then, minggu lepas jugak aku mencuba-cuba fashion tudung hanatajima or whateva tu. Aku guna tudung bawal bidang 60. Omo, aku memang tak sesuai. Sebab aku tak suka benda yang serabutkan kepala otak aku. Tapi, aku try jugak. Hehehe. So unpredictable. Aku memang selalu macam ni. Even, aku tak suka benda tu. Tapi, aku akan cuba adapt benda tu. And, lelama aku jatuh suka lah. Ahaks. Ayat mengada youuu! 


[Ahaaa, ni la fashion tu. Hahaha. 
Actually, aku nak tergelak bila tengok aku pakai tudung macam ni. :D]


So, begitulah aku pakai tudung tu. So messy right? Okay. Aku tukar cerita lain pulak. Memandangkan mungkin lepas ni aku akan as busy as bee sebab final exam is around the corner, aku akan cerita macam-macam dalam entry ni. Pastu, dengan semua benda aku nak cover in less than a month. Memang. Memang Nur Habibah Hasbullah ni suka buat kerja last minute. -_- This is truly me. Yehet!

Haaa.. Nak share berita gembira! Dan berita gembira ni jugak salah satu sebab aku balik rumah aku yang jauh di nun Utara Malaysia minggu ni. *gagah cari tiket flight last minute sebab nak balik. mahal pun mahal la. kesah pulak aku. Eh, aku kesah. -_-'



[This is why, aku balik rumah weekend ni. Even cuti tak lama. Hahaha.]



Yaa. Inilah sebabnya. Alhamdulillah. Syukur tak terkata bila aku check and aku dapat. Hahaha. Pada malam kejadian aku nak check ni kan. Aku baru habis solat Maghrib. Pastu, aku on whatsapp. Kawan-kawan aku share link jpa ni kat group. So, aku dengan terketar-ketarnya menaip number IC and password aku. And, click enter! Loading... Then, keuar la gambar tu. Ya Allah, serius terharu. Terharu dengan surprise yang Allah bagi kat aku ni. :') Dan, aku rasa hina sangat sebab lepas ja solat Maghrib, aku niat nak baca AlQuran. Pastu dah buka whatsapp, faham-faham je la. Naa, lepas tengok benda ni baru aku baca AlQuran. *hina sungguh! :'(

Sekarang, aku dah siap semua dokumen-dokumen tu. Dah siap sign saksi semua. Matikan setem hasil. And, esok aku balik semula ke Johor Darul Takzim, tempat letaknya UTM ter'chenta' !




[Ni la dokumen-dokumen tu semua. Alhamdulillah. 
Allah bagi kesempatan untuk siapkan benda ni within a day! :)]



Dan. Aku dapat surprise jugak tadi. Aku sebenarnya dah lama lapar bubur asyura. Maklumlah, dekat Johor aku tak tau nak cari kat mana bubur asyura tu. So, ummi dengan mak-mak saudara dan bapa-bapa saudara aku, bertungkus lumus buat bubur asyura. Hahaha. Sebenarnya, bukan sebab aku balik, bubur asyura tu dibuat. Memang dah lama merancang. Saja nak menggedik ja aku ni. Hehehe. Tapi, aku rasa seronok sangat. Sebab dapat makan bubur tu. Bab makan memang serahkan saja pada aku. *sebab tu badan semakin membulat! T.T

Jadi, aku rasa macam entry kali ni aku banyak merapu. Jadi, next entry, in sha Allah, aku akan cuba jadi lebih serius.

Haaa. Sebelum aku tamatkan entry kali ni. Boleh tak nak minta pendapat viewers semua, *bajet sangat ramai orang baca blog ni* nak tak kalau aku buatkan cerpen pulak? Or, novel yang ada sambungan tu? Aku teringin la nak buat-buat macam tu. Entah la kenapa. Mungkin juga sebab aku suka baca novel kot. Ahaks. Okay. Penangan novel. Haish. Tak patut. T.T

Okay, kalau la ada yang nak kan cerpen or novel tu, aku akan cuba buat. Dan upload kt sini.
In sha Allah.


Jadi, 
      
                                     -nhh95-                                     




Friday, 7 November 2014

Kawan Sahabat Teman etc.


Okay. Seperti yang dijanjikan dalam entry sebelum ni. Aku nak cerita tentang kawan-kawan yang aku ada kat UTM. Alhamdulillah, semuanya baik belaka. Memahami sikap tak betul aku ni. Hahahaha. *peace

Mood serious. Sepanjang aku berada di UTM ni, macam-macam yang aku dapat. Ilmu, kawan, macam-macam laa. *nak list pun tak tau.hehehe. 

Straightly forward cakap pasal kawan. Orang first yang aku buat kawan kat UTM ni adalah roommate aku sendiri, Fatin Asfarina. Then, baru la kenal-kenal dengan floormates aku. Pastu, classmates aku. Kalau kira-kira balik, tak ramai sangat kawan yang aku buat kat UTM sepanjang 3 bulan aku kat sini. Tapi, tulusly cakap, they are all awesome. Nak cari orang yang tahan dengan perangai tak semenggah aku ni tak ramai wey. Yang paling tahan ofkos la my UMMI and ABAH. *rindu.tetiba -_-

Floormates aku ada la dalam 8 orang, tapi yang aku kenal betul-betul 7 orang je. Sebab lagi sorang tu senior, cakap pun tak banyak. So, aku pun diam je la. Heee~~ 

Bilik depan - Nina dan Fatin
Bilik sebelah - Atikah Jo dan senior tu
Depan bilik sebelah - Atiqah Ibrahim dan Zana
Hujung sekali - Aimi dan Arra

So, yang ni je floormates aku. 

Tapi, kepala aku lebih dengan Nina dan Atiqah Ibrahim. Sebab, aaaaaa, aku pun tak tau. Tapi, aku selesa la dengan dua orang ni. Pergi ke mana pun sekali. Eheh, kekadang je la. *over you.

Classmates aku ramai. Nak list kat sini, letih la. Hahahaha. Ada la dua tiga orang yang aku rapat betul-betul. Yang lain tu, kawan biasa-biasa saja. Kalau dekat kelas, kelas aku selalu campur dengan kelas satu lagi tu. Certain class je la. Kelas 3 + Kelas 4. Aku ahli kelas 3. So, dekat kelas ramai la jugak. Tapi, perempuan je la yang aku kenal semua pun. Yang lelaki, tak sampai 10 pun aku kenal. *garu-garu kepala sambil tersengih

Tapi, kawan baik macam mana pun mesti ada kekurangan jugak kan. Tak semuanya sempurna. Setiap orang kan ada kelemahan dan kelebihan dia yang tersendiri. Kawan-kawan ni la yang akan melengkapi antara satu sama lain. 

Jenis aku, nak berkawan dengan aku boleh. Tapi, kalau satu tahap aku tau dia perguna aku, sampai bila-bila aku tak mengaku dia kawan aku. Nak hina aku? Nak keji aku? Buatlah. Aku dapat pahala dari segala kejian dan hinaan tu. 

Aaaaaaaa.. Aku dah tak tau nak tulis apa dah. Can I end of my story here? Hahaha. Next time aku sambung lagi. *macam la ada sangat orang baca.heh.menyampah 
*tangan dibahu mata ke atas

Haaaa, sebelum aku terlupa, aku tak banyak pengalaman sangat. Aku ni hanyalah manusia biasa-biasa yang masih mencari ilmu Allah. Nothing special on me.


Nah. Ni laa roommate+floormates+classmates ku yang AWESOME! 
*over dok? Peace.







Thursday, 6 November 2014

It's all about STUDY

Bismillahirrahmanirrahim

Alhamdulillah, diberi kesempatan oleh Allah kali ini untuk update blog.
Setelah sekian lama menyepi. Diari maya ini aku buka lagi.

Alhamdulillah lagi. Sekarang ni aku dah selamat study kat UTM, Skudai.
Universiti impian aku dari sekolah menengah. Berkat doa dari ummi dan abah. :)


Kad Matrik and Bag UTM. Together with button badge UTMAWESOME. 

Sebenarnya banyak juga halangan aku nak masuk UTM ni. Bukan sesenang yang disangka. 
Okay, nak start cerita. Heeee~~~

From matrikulasi, aku dah rasa susah sebenarnya. Semester 1 kat matrikulasi aku macam boleh nak adapt lagi dengan subjek-subjek dia. Subjek apa yang aku ambil? 

1) Fizik
2) Kimia  
3) Sains Komputer
4) Mathematics 
5) Agama
6) Dinamika
7) Kokurikulum. 

Serious, Tak sesenang yang disangka. Tapi,mengingatkan ummi dan abah kat rumah yang nak tengok kejayaan. Yang setiap hari aku yakin tak pernah lupa nak doakan aku. Aku try adapt sikit-sikit subjek-subjek yang aku ambil. Alhamdulillah aku boleh adapt. Dan result aku semester 1 memberansangkan jugak. Sampaikan aku tak percaya yang aku dapat result tu. Seriously, time tu aku nangis kot!

Melangkah kaki ke semester 2 yang aku ingat mula-mula tu macam makan kacang je. Tapi sekali, subjek Kimia aku macam dah nak tunggang terbalik. Seriously malam aku nak exam Kimia, aku dah fedup dengan Kimia. Aku dah tak mau baca lagi buku Kimia, sebab aku dah give up. Lantak la nak fail pun. Pastu, aku cuba nak tidur. Entah kenapa aku terfikir ummi dengan abah kat rumah. Aku ambil balik buku Kimia tu, aku baca juga sikit-sikit. tak kisah la aku faham ke tak. Yang pasti aku baca buku. Itu dah cukup bagi aku. Lepas je habis semua paper semester 2 aku selamat jawab. Aku memang cakap kat abah. "Abah, jangan harap sangat kakak nak dapat pointer elok ni. Sebab kak main-main sangat semester ni. Serious." Abah pun tanya la,"Susah sangat ka?" "Susah tu tak, tapi kak tak sungguh-sungguh.". Aku isi masa lapang aku dengan kerja dengan abah kat cafe. On the day result matrikulasi keluar, aku tak check awal-awal pagi sebab aku kerja. Dah nak dekat malam baru aku check. Alhamdulillah, Allah bagi lebih dari apa yang aku usaha. Allah ni baik sangat dengan aku. 


Kolej Matrikulasi Kedah. Tempat aku belajar dulu.


Aku pun apply lah universiti idaman aku ni. Bukan nak main-main tapi, UTM ni first choice aku. Aku pun tak harap sangat yang aku boleh dapat UTM. Tapi, Alhamdulillah. Rezeki aku. Hari result upu keluar. Aku excited sangat nak tengok. Dah tengok. Alhamdulillah. Aku dapat kos Electrical Engineering kat UTM. Aku seronok sangat wey. Tapi, macam aku tulis tadi. Ada halangan-halangannya. First sekali time aku gitau abah aku dapat UTM. First expression abah kat aku, abah marah aku. Abah cakap, "Tak fikir ka abah dengan ummi yang duduk jauh ni? Kalau jadi apa-apa kat kakak kat sana, ingat senang ka nak pi tengok? Kakak ni, tak fikir langsung benda ni!". Aku dah speechless. Sampai satu tahap aku fikir, kalau dah abah tak bagi aku study kat UTM, aku dah taknak sambung study. Bagi aku benda apa pun yang aku nak buat, mesti dengan redha Abah dan Ummi. Kalau abah dengan ummi tak bagi, aku takkan buat. Bukan nak cakap aku anak yang taat. Tapi, aku rasa tak tenang kalau ummi dengan abah tak bagi kata putus.


Ni la surat tawaran UTM yang aku screenshot dari dalam phone. Seronok gila tengok surat ni. :)


Kawan-kawan aku call dan tanya aku dapat universiti mana. Aku dah tak tau nak jawab apa. Aku cuma cakap aku dapat UTM, tapi abah aku macam tak bagi pergi. Sebab jauh sangat. Dahlia, kawan rapat dengan aku kat ALMAAD. Call and tanya aku. Aku menangis time cakap dengan dia. Aku cakap, aku dah tadak harapan nak sambung study in engineering. Abah aku tak bagi. Dahlia speechless. Pastu, dia advice aku. Dia cakap, doa banyak-banyak bagi abah hang restu,lembut hati. In sha Allah, abah hang bagi. Aku pon doa macam-macam bagi abah lembut hati. Alhamdulilah, abah restu aku study kat UTM.

Sekarang selamatlah aku belajar kat sini dah dekat 3 bulan dah. Macam-macam benda aku belajar kat sini. Subjek-subjek dia memang tough. Aku rasa jahil sangat. 
Antara subjek yang aku ambil:
1) Circuit Theory
2) Engineering Mathematics 1
3) Programming
4) Introduction to Electrical Engineering
5) Dinamika Malaysia
6) English

Bagi aku semua subjek ni mencabar. Aku tak cakap senang sangat. Tapi, susah dia banyak sangat. Hahahaha. Kat sini ramai kawan-kawan yang aku dah ada. Haaaaa, pasal kawan tu next entry la aku cerita. 
Sebab...
Malam nanti aku ada Test Programming. Tolong doakan saya. :)

Dengan ini, tamatlah entry kali ini.

 Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh.